عشق علیه السلام

سال گذشته در دهلی نو بزرگداشتی برای قیصر عزیز گرفتیم و خیلی ها آمدند از جمله استادان هندی  پیرمردی به نام پروفسور یونس جعفری  بود . ایشان  از صائب پژوهان و استادان بازنشسته دانشگاه دهلی ست . نامه ای آورد که به قیصر نوشته بود و یکی از شعرهایش را به انگلیسی ترجمه کرده بود. و از آن جا که پروفسور جعفری به بسیاری از خاورشناسان اروپایی درس زبان فارسی می دهد ترجمه شعر قیصر را برای یکی از خاورشناسان مقیم لندن فرستاده بود و ایشان هم علاقمند شده بود که شعر را در یکی از مجلات انگلیس چاپ کند. جعفری در نامه ای که به قیصر می نویسد به نثر و شعر قیصر اشاره می کند و آن را بسیار پخته و زیبا می داند و او را دوست ندیده خطاب می کند و از آن جا که پروفسور جعفری هم در حوالی سال های دهه چهل در دانشگاه تهران درس خوانده و شاگرد بزرگانی چون فروزانفرو معین  بوده قیصر را همکار و دوست خطاب می کند. اینک پاسخ قیصر عزیز را در نامه ای که پروفسور جعفری آن را در اختیارم گذاشته می خوانید: